Ken jij deze foto nog? Dit is de foto die ik strikt op zaterdag 21 december om 06:00 poste, vol spanning. Sinds dien weet iedereen wie achter deze blog staat, wie alles schrijft en wie alles regelt. Ik was bang om gepest te worden dat ik een blog had en schreef waar ik over wilde schrijven, daarom bleef ik dat hele jaar anoniem bloggen. Ik kon niet uit mijn blog halen wat ik graag wilde. Nu, een half jaar later sta ik vol vertrouwen achter mijn blog en blog ik met zó véél meer plezier. Ik kan uit mijn blog halen wat ik graag wil, ik maak vol trots video’s en doe het met nóg meer plezier dan dat ik voorheen deed. Maar word ik gepest met mijn blog? Daar heb ik eigenlijk nooit een update over geschreven. Daarom wilde ik dat vandaag graag met jullie bespreken. Ik wil het ook even over pesten hebben. Ik heb de afgelopen tijd namelijk veel met dit onderwerp te maken gehad en ik denk dat jij, vandaag de dag ook heel veel mensen zal zien die gepest of getreiterd worden. Ik wil het daar vandaag graag even over hebben.
Ik kan vol trots zeggen dat ik (nog?) niet gepest word met mijn blog. Een hele grote opluchting voor mij dus. Ik was hier altijd erg bang voor. Je weet maar nooit wat mensen van mijn blog zullen vinden. Gelukkig word ik er niet mee gepest. En daar wil ik iedereen even voor bedanken.
Nadat ik bekend had gemaakt wie ik ben duurde het echt even een poosje voordat meiden van mijn school het te weten kwamen. Inmiddels weten echt heel erg veel meiden het. Ik krijg ook wel eens random is de pauze, van de populairste meisjes van mijn school een opmerking. Ik weet nog dat het pauze was en ik een stoel ging pakken bij de tafel naast ons omdat de stoelen bij onze tafel (waar we altijd lunchen in de pauzes) bezet waren. Ik pakte de stoel en ik hoorde mijn naam. Ik keek om me heen, maar ik zag niemand die mij zou moeten hebben. Ik dacht dat het vast niet goed gehoord zou zijn. Toch hoorde ik nog eens mijn naam en keek ik weer rond. Eén van de populairste meisjes van mijn school begon random tegen me te praten “Hé Julia! Kom eens?!”. Ik zette mijn stoel bij de tafel neer en kwam naar het meisje toe. “Jij bent toch van die ene site.. Eehhhmm.. Nailnerdjess.com?” Zei ze. Ik was sprakeloos.. Hoe kan zij dat nou weer weten? “Eh.. Ja.. Dat klopt.. Hoezo?” Zei ik. “Ehm, nou ja. Ik vind je youtube filmpjes heel erg leuk! Je doet het goed zeg! Ga zo door!” en ze liep weg. Ik was sprakeloos. Eén van de populairste meisjes van mijn school zei dat tegen mij? Wow.
Zo ook bij het hockey kwamen er meisjes uit mijn team gezellig kletsen over mijn blog. Er zit een meisje bij mij in het team en die wil ook graag video’s maken. Helaas mag ze niet van haar ouders.
Doordat meiden van mijn school of omgeving weten dat ik een blog heb voel ik me aan de ene kant heel vrij, ik kan doen wat ik wil en ik heb het gevoel van onzeker zijn los gelaten. Maar aan de andere kant ben ik toch bang dat ik op een random dag de pineut zal zijn.
Maar gelukkig sta ik boven iedere haat reactie op. Ik doe lekker wat ik wil en dat is het belangrijkste. Toch?
Ik krijg ook wel eens de vraag hoe vrienden en familie hier op reageerden. Mijn familie vind het allemaal heel erg leuk. De helft snapt niks van mijn website, maar dat is niet erg. Mijn oma reageert zelfs heel soms op mijn artikelen! Mijn ouders snappen het wel en helpen mij dan ook vaak een handje. Niet zo zeer met het schrijven van artikelen, de lay-out of de foto’s. Vooral bij het zakelijk gedeelte. Ik ben natuurlijk nog maar dertien en ben nog niet ontzettend goed met handelen met bedrijven. Zakelijk e-mails schrijven lukt wel, maar papa en mama maken het nog net een tikkeltje zakelijker en professioneler. Maar ik moet zeggen dat ik zelf ook al aardig op weg ben! Dat voelt fijn.
Mijn vriendinnen vinden het allemaal ook erg leuk. Sterre helpt me dan ook regelmatig met outfit foto’s maken. Daar trekken we samen een dagje voor uit en dan maken we wat outfit posts. Dat vinden we allebei heel erg leuk om te doen. Als Sterre het niet leuk zou vinden hadden we het ook echt niet gedaan. Ik wil mijn vriendinnen ook niet dwingen om op mijn site te staan. Als hun liever niet op mijn site staan vind ik dat helemaal niet erg. Daar heb ik alleen maar respect voor.
Nu we het toch over pesten en dergelijke hebben wil ik daar graag nog even over op in gaan.
Mijn (geweldige) Nederland docente won de voorstelling “Like”. Deze voorstelling gaat geheel over pesten. Ik vond het een hele leuke voorstelling en je leert er veel van. Op het eind moesten we aangeven wanneer het pesten begon in de voorstelling. Ik ben eigenlijk heel erg benieuwd wanneer jullie “pesten” “pesten” vinden. Ik vind pesten al heel erg snel pesten. Pesten heb je eigenlijk in heel veel vormen.
Ik vind pesten al als je iemand (niet voor de grap tegen een vriend of vriendin) uitscheld voor iets ergs. Maar ook als je iemand expres buitensluit. Pesten kan je natuurlijk in heel veel vormen hebben. Wanneer vinden jullie pesten, pesten?
Dit was weer even een update over mijzelf, maar ook over het pesten. Ik ben erg benieuwd wanneer jullie pesten, pesten vinden. Wat is jullie grens en wat doen jullie als je het ziet gebeuren? Word jij gepest?
Mijn mening over pesten: Ik vind pesten stom. Ik vind dat het uit de wereld moet en zo snel mogelijk! Pesten is afschuwelijk.
Liefs,
Julia
No Comments